Verbum

наёмник

1) (наёмный работник) уст. найміт, -та муж.

2) (наёмный солдат) ист. наёмнік, -ка муж.

3) перен. презр. найміт, -та муж.

наёмница

1) (наёмная работница) уст. наймічка, -кі жен.

1) перен. презр. наймітка, -кі жен.

наёмнический

ист. наёмніцкі

наёмный

в разн. знач. наёмны

нажалить

совер. разг. накусаць

нажаловаться

совер. разг. наскардзіцца

нажаренный

1) напечаны

насмажаны

насквараны

напражаны, напрэжаны

2) напалены, напечаны, нагрэты

см. нажарить

нажаривать

несовер.

1) (наготавливать для еды) напякаць

(мяса) насмажваць

(сала) наскварваць

(кофе, семечек и т.п.) напражваць, напрэжваць

2) (накаливать) разг. напальваць, напякаць

(нагревать) награваць

3) (делать что-либо энергично, увлечённо, бить) прост. жарыць, нажарваць

нажариваться

1) напальвацца, напякацца

награвацца

см. нажариться

2) страд. напякацца

насмажвацца

наскварвацца

напражвацца, напрэжвацца

см. нажаривать 1

нажарить

совер.

1) (наготовить для еды) напячы, мног. панапякаць

(мяса) насмажыць, мног. панасмажваць

(сала) наскварыць

(кофе, семечек и т.п.) напражыць, напрэгчы

2) (накалить) разг. напаліць, напячы

(нагреть) нагрэць