Verbum

отток

муж.

1) (действие) адток, -ку муж., сцёк, род. сцёку муж.

отток крови физиол. — адток крыві

отток воды — сцёк вады

см. оттекать

2) (сток) сцёк, род. сцёку муж.

(водосточная труба) обл. рына, -ны жен.

оттоковать

совер. адтакаваць

оттоле

нареч. уст. адтуль, прост. стуль

оттолкнутый

1) адпіхнуты, мног. паадпіханы, адштурхнуты, мног. паадштурхваны

2) адштурхнуты, мног. паадштурхваны, аддалены

см. оттолкнуть

оттолкнуть

совер.

1) адпіхнуць, мног. паадпіхаць, адштурхнуць, мног. паадштурхваць

2) перен. (отдалить, отстранить) адштурхнуць, мног. паадштурхваць, аддаліць

(вызвать отвращение, неприязнь) адвярнуць, выклікаць агіду, непрыязнасць (у каго)

оттолкнуться

1) адпіхнуцца, адштурхнуцца

2) перен. адштурхнуцца

оттоль

см. оттоле

оттоманка

канапа, -пы жен., атаманка, -кі жен.

оттопать

совер. в разн. знач. адтупаць

оттопки

(остатки от вытапливания) вытапкі, -пак ед. нет

(от сала) выскваркі, -рак ед. нет