Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

соприкасание

1) межаванне, -ння ср.

2) датыканне, -ння ср., дакрананне, -ння ср.

см. соприкасаться 1, 2

соприкасаться

несовер.

1) (находиться в смежности) межавацца

2) (прикасаться) датыкацца, дакранацца

3) перен. (вступать в общение) сутыкацца, мець дачыненне

соприкосновение

1) сутыкненне, -ння ср., судакрананне, -ння ср.

2) находиться в соприкосновении — межавацца

3) перен. (непосредственное общение) сутыкненне, -ння ср.

дачыненне, -ння ср.

соприкосновенный

сутыкальны

соприкоснуться

совер.

1) (прикоснуться) даткнуцца, дакрануцца

2) (вступить в общение) сутыкнуцца

сопричастник

уст. саўдзельнік, -ка муж.

сопричастность

жен. прыналежнасць, -ці жен., дачыненне, -ння ср., датычнасць, -ці жен.

сопричастный

прыналежны, датычны

сопричислять

несовер. уст. залічаць, залічваць, прылічаць, прылічваць (да каго-чаго)

сопроводиловка

жен. разг. суправаджальнае пісьмо, суправаджальны дакумент, суправаджальная (папера)