коренной
1) прил. карэнны
коренной житель — карэнны жыхар
коренным образом — карэнным чынам
коренной зуб — карэнны зуб
2) сущ. караннік, -ка муж.
корень
в разн. знач. корань, -ня муж.
сладкий корень бот. — чарнакорань
сахарный корень бот. — цукровы корань
квадратный корень мат. — квадратны корань
кубический корень мат. — кубічны корань
показатель корня мат. — паказчык кораня
знак корня мат. — знак кораня
извлечение корня мат. — здабыванне кораня
корень слова грам. — корань слова
вырвать с корнем — вырваць з коранем
пустить корни — пусціць карані (карэнне)
в корне — у корані
на корню (о хлебе) — на корані, (о лесе) на пні
краснеть до корней волос — чырванець па самыя вушы (да самых вушэй)
смотреть в корень — глядзець у корань
запрячь лошадь в корень — запрэгчы каня ў аглоблі
ходить в корню — хадзіць у аглоблях
корень зла — корань зла
коренья
мн. карані, -нёў, собир. карэнне, -ння ср.
корец
(для питья) карэц, -рца муж.
корешки
(сорт табака) жылкі, -лак ед. нет
(махорка) махорка, -кі жен.
корешок
1) (уменьш. к корень) карэньчык, -ка муж.
2) (квитанции, книжки) карашок, -шка муж.