Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

исторгать

несовер. уст.

1) (выбрасывать) выкідаць, выкідваць

(извергать — ещё) вывяргаць

2) (вырывать) вырываць

(выхватывать — ещё) выхопліваць, выхватваць

(выдёргивать) вырываць

(освобождать — ещё) вызваляць

3) перен. (вызывать, заставлять появиться) выклікаць

исторгать слёзы у кого-либо — выклікаць слёзы ў каго-небудзь

исторгнутый

1) выкінуты

вывержаны

2) вырваны

выхаплены

вызвалены

3) выкліканы

см. исторгнуть

исторгнуть

совер. уст.

1) (выбросить) выкінуць

(извергнуть — ещё) вывергнуць

2) (вырвать) вырваць

(выхватить — ещё) выхапіць

(выдернуть) вырваць

(освободить — ещё) вызваліць

3) перен. (вызвать, заставить появиться) выклікаць

исторжение

1) выкіданне, -ння ср., выкідванне, -ння ср.

вывяржэнне, -ння ср.

2) вырыванне, -ння ср.

выхопліванне, -ння ср.

вызваленне, -ння ср.

3) выкліканне, -ння ср.

см. исторгать

историзм

гістарызм, -му муж.

историйка

разг. уменьш. гісторыйка, -кі жен.

историк

гісторык, -ка муж.

историко-документальный

гістарычна-дакументальны

историко-литературный

гістарычна-літаратурны

историко-материалистический

гістарычна-матэрыялістычны