Verbum

вестибюльный

вестыбюльны

вестимо

вводн. сл. обл. вядома

вестись

несовер.

1) в разн. знач. весціся

как ведётся у нас — як у нас вядзецца

у него велись пчёлы — у яго вяліся пчолы

ведётся беседа — вядзецца (ідзе, адбываецца) гутарка

2) страд. весціся

вестник

1) (приносящий весть) вястун, род. вестуна муж., вяшчун, род. вешчуна муж., вяшчальнік, -ка муж.

2) (бюллетень, журнал) веснік, -ка муж.

вестница

вястунка, -кі жен.

вяшчунка, -кі жен.

вестовой

1) прил. сігнальны, апавяшчальны

2) сущ. пасланец, -нца муж.

воен. веставы, -вога муж.

Вестфалия

Вестфалія, -ліі жен.

вестфальский

вестфальскі

весть

пропасть без вести — прапасці без вестак

Вест-Индия

Вест-Індыя, -дыі жен.