Verbum

величавость

велічнасць, -ці жен., вялікаснасць, -ці жен.

величавый

велічны, вялікасны

величайший

1) (самый великий) найвялікшы

2) (самый большой) найбольшы

3) (огромный) велізарны, велічэзны

величальный

велічальны

величальный обряд — велічальны абрад

величание

1) (действие) называнне, -ння ср.

велічанне, -ння ср.

праслаўленне, -ння ср.

(залішняе) узніманне, -ння ср., (залішняе) узнясенне, -ння ср., (залішняе) расхвальванне, -ння ср.

см. величать

2) уст., обл. (песня) велічанне, -ння ср.

величать

несовер.

1) уст. (называть) называць

2) уст., обл. (чествовать) велічаць

3) уст., обл. (прославлять, превозносить) праслаўляць, (вельмі, залішне) узнімаць, (вельмі, залішне) узносіць, (вельмі, залішне) расхвальваць

величаться

1) (называться) прост., обл. называцца

2) (хвалиться, превозноситься) прост. хваліцца, разг. выхваляцца, узвышацца, ганарыцца

3) страд. называцца

велічацца

праслаўляцца

(вельмі, залішне) узнімацца, (вельмі, залішне) узносіцца, (вельмі, залішне) расхвальвацца

см. величать

величественно

нареч. вялікасна, велічна

величественность

вялікаснасць, -ці жен.

велічнасць, -ці жен.

величественный

вялікасны

велічны