Verbum

Чимкентская область

Чымкенцкая вобласць

чимкентский

чымкенцкі

чин

1) чын, род. чыну муж.

2) (чиновник) уст. чын, род. чына муж.

3) (порядок) уст. лад, род. ладу муж.

(обычай) звычай, -чаю муж.

без чинов — без цырымоніі

чин чином — як след, як мае быць

чина

бот. чына жен.

чинар

муж. бот. чынара, -ры жен.

чинара

бот. чынара, -ры жен.

чинаровый

чынаравы

чиненный

прич.

1) праўлены, папраўляны, рамантаваны, рапараваны

латаны, лаплены

2) востраны, завостраны

см. чинить I

чинёный

прил. разг. праўлены, рамантаваны, рапараваны

латаны, лаплены

см. чинить I 1

чинить

I несовер.

1) (починять) правіць, папраўляць, рамантаваць, рапараваць

(накладывать заплаты) латаць, лапіць

2) (очинять) вастрыць, завострываць

II несовер. книжн. (производить) чыніць, учыняць

(делать) рабіць

(создавать) ствараць

чинить суд — чыніць суд

чинить неприятности — рабіць (учыняць) непрыемнасці

чинить препятствия — рабіць (ствараць) перашкоды