Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

чих

разг.

1) муж. сущ. чых, род. чыху муж.

чханне, -ння ср.

2) межд. чых, ачхі, апчхі

на всякий чих не наздравствуешься посл. — на кожны чых не наздароўкаешся

чиханье

чханне, -ння ср.

на всякое чиханье не наздравствуешься посл. — на кожны чых не наздароўкаешся

чихательный

чхальны

чихать

несовер. чхаць

чихал я на него груб. прост. — чхаў я на яго

чихвостить

несовер. прост.

1) (бранить, пробирать) лаяць, прабіраць, выгаворваць (каму), сварыцца (на каго)

2) (бить, сечь) біць, хвастаць

чихирь

(вино) чыхір, -ру муж.

чихнуть

совер. однокр. чхнуць