Verbum

истец

юр. ісцец, род. істца муж.

истечение

1) (вытекание) выцяканне, -ння ср.

2) (окончание) сканчэнне, -ння ср., заканчэнне, -ння ср.

до истечения срока — да сканчэння (заканчэння) тэрміну

за истечением срока — з прычыны сканчэння тэрміну

по истечении срока — па сканчэнні тэрміну

истечь

совер.

1) (вытечь, вылиться) книжн. уст. выцечы

перен. (выйти, появиться) выйсці

2) (о времени) мінуць, скончыцца

(уплыть) сплысці

3) (изойти кровью, слезами и т.п.) сысці, сплысці

истёртый

1) сцёрты, пацёрты

2) сцёрты, мног. пасціраны

3) сцёрты

см. истереть

истёсанный

счасаны

истёсывать

несовер. счэсваць

истёсываться

страд. счэсвацца

истина

1) ісціна, -ны жен.

расходиться с истиной — не адпавядаць ісціне

2) (правда) праўда, -ды жен.

истинно

нареч. сапраўды

истинность

праўдзівасць, -ці жен., сапраўднасць, -ці жен.