истечь

совер.

1) (вытечь, вылиться) книжн. уст. выцечы

перен. (выйти, появиться) выйсці

2) (о времени) мінуць, скончыцца

(уплыть) сплысці

3) (изойти кровью, слезами и т.п.) сысці, сплысці

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)