Verbum

верх

1) в разн. знач. верх, род. верху муж.

взобраться на самый верх — узабрацца на самы верх

верх совершенства — верх дасканаласці

пальто с суконным верхом — паліто з суконным верхам

2) верхи мн. в разн. знач. — вярхі, -хоў

одержать верх — узяць верх

брать верх — браць верх

быть на верху блаженства — быць на вяршыні шчасця

смотреть по верхам — глядзець (падыходзіць) павярхоўна

нахвататься верхов — нахапацца вяршкоў

верхневольтский

верхнявольцкі

Верхнее озеро

Верхняе возера

верхнезубной

лингв. верхнезубны

верхнелужицкий

верхнялужыцкі

верхненемецкий

верхненямецкі

верхнеозерский

верхнеазёрскі

верхнесилезский

верхнесілезскі

верхнетунгусский

верхнетунгускі

верхнечелюстной

анат. верхнясківічны