Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

особенный

асаблівы

ничего особенного — нічога асаблівага

особняк

асабняк, -ка муж.

особняком

нареч. асобна

(на расстоянии) на водшыбе

жить особняком — жыць асобна

особо

нареч.

1) (отдельно) асобна

2) (особенно) асабліва

особость

асаблівасць, -ці жен.

особоуполномоченный

сущ. асобаўпаўнаважаны, -нага муж.

особый

1) (особенный) асаблівы

(специальный) адмысловы

спецыяльны

2) (отдельный, независимый от других) асобны

асобы

(непохожий на других) адменны

особый отряд — асобы атрад

особый указ — асобы указ

особый параграф — асобы параграф

особое мнение — асобная думка

особь

I \(о́собь\)

жен. асобіна, -ны жен.

(о растениях — ещё) каліва, -ва ср.

II \(осо́бь\)

особь статья разг. — справа асобая

осовело

нареч. асавела

осовелый

асавелы