сложение
I 1) (действие) складанне,
-ння ср., складванне,
-ння ср.
сложение сил физ. — складанне сіл
2) мат. складанне, -ння ср.
правило сложения — правіла складання
II ср.
1) (тела) склад, род. складу муж.
человек богатырского сложения — чалавек атлетычнага складу
2) (строение вещества) будова, -вы жен.
ноздреватое сложение — наздраватая будова
сложенный
1) зложаны, складзены, мног. паскладаны, паскладваны
2) зложаны, зняты, скінуты
см. сложить
сложённый
(о телосложении) складзены
сложившийся
1) прич. які (што) склаўся
які (што) стварыўся
які (што) сфарміраваўся
в силу сложившихся обстоятельств — праз абставіны, якія (што) склаліся
см. сложиться I
2) прил. (сформировавшийся) сфарміраваны
(установившийся, получивший устойчивость) усталяваны, устойлівы
(возмужалый) узмужнелы
вполне сложившийся актёр — цалкам сфарміраваны акцёр
сложившиеся обычаи — усталяваныя звычаі
сложить
совер.
1) в разн. знач. злажыць, скласці, мног. паскладаць, паскладваць
сложить дрова — злажыць (скласці, паскладаць) дровы
сложить лист бумаги — злажыць ліст паперы
сложить песню — злажыць (скласці) песню
2) (снять, опустить вниз) злажыць, зняць, скінуць
сложить ношу — злажыць (зняць, скінуць) ношу
сидеть сложа руки — сядзець склаўшы (злажыўшы) рукі
сложить голову — злажыць галаву
сложить оружие — скласці зброю
сложиться
I совер. злажыцца, скласціся
(создаться) стварыцца
(сформироваться) сфарміравацца
обстоятельства сложились благоприятно — абставіны склаліся спрыяльна
у него ещё не сложился характер — у яго яшчэ не склаўся (не сфарміраваўся) характар
II совер. (устроить складчину) злажыцца, скласціся
сложносокращённый
складанаскарочаны
сложносокращённое слово лингв. — складанаскарочанае слова