Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэюя-
адеёиортуыьэюя

навозить

I \(наво́зить\)

несовер.

1) угнойваць, гнаіць

навозить поле — угнойваць (гнаіць) поле

2) (пачкать навозом, чем-либо грязным) прост. загаджваць

II \(навози́ть\)

несовер. навозіць

III \(навози́ть\)

совер. навазіць, мног. панавозіць, панавожваць

навозиться

I \(наво́зиться\)

несовер. возвр., страд. (унаваживаться) угнойвацца

II \(навози́ться\)

1) совер. (долго, много повозиться) разг. навазіцца

2) несовер. страд. навозіцца

III \(навози́ться\)

совер. разг.

1) надурэцца, насвавольнічаць, навалтузіцца

2) (нахлопотаться, намучиться) наваждацца

намучыцца

навозник

зоол. гнаявік, род. гнаевіка муж.

навозный

гнаявы

навозный жук — см. навозник

навозная куча — гнаявая куча, куча гною

навозопогрузчик

гноепагрузчык, -ка муж.

навозоразбрасыватель

с.-х. гноераскідальнік, -ка муж.

навозоудаление

с.-х. гноевыдаленне, -ння ср.

навозохранилище

с.-х. гнаясховішча, -шча ср.

Навои

г. Наваі нескл., муж.

навоинский

наваінскі