троечница
разг. троечніца, -цы жен.
троить
несовер.
1) (соединять по три, страивать) траіць, стройваць
троить нитки — траіць (стройваць) ніткі
2) (делить натрое) разг. траіць
троить чурбаны — траіць цурбаны
3) (увеличивать втрое, утраивать) уст. траіць, утройваць, патройваць
троить цену — траіць (утройваць, патройваць) цану
4) с.-х. траіць
троить пар — траіць папар
троиться
1) (увеличиваться втрое) траіцца, утройвацца, патройвацца
2) (разделяться натрое) траіцца
конец каната троится — канец каната троіцца
в глазах троится — у вачах траіцца
буквы троятся — літары траяцца
3) страд. траіцца, стройвацца, утройвацца, патройвацца
см. троить
троица
1) (о трёх людях) разг. тройца, -цы жен.
2) (праздник) рел. сёмуха, -хі жен.
тройка
в разн. знач. тройка, -кі жен.
получил тройку по истории — атрымаў тройку па гісторыі
козырная тройка — казырная тройка
запрячь тройку — запрэгчы тройку
чрезвычайная тройка по борьбе с наводнением — надзвычайная тройка па барацьбе з паводкай
сшить себе новую тройку — пашыць сабе новую тройку
тройник
I муж. спец. траяк,
-ка муж.
(трёхдюймовая доска) трохцалёўка, -кі жен.
II тех. трайнік,
-ка муж.
тройничный
I спец. трайчасты
тройничный нерв анат. — трайчасты нерв
II тех. трайніковы
тройной
1) (втрое больший) трайны
в тройном размере — у трайным памеры
2) (состоящий из трёх однородных частей) трайны, патройны
тройной канат — патройны канат
3) мат. трайны
тройное правило — трайное правіла
тройня
жен. трайняты, -нят мн., трайня, -ні жен.