судилище
книжн. уст., теперь шутл. судзілішча, -шча ср.
судить
несовер.
1) в разн. знач. судзіць
судить преступника — судзіць злачынца
нам не суждено встретиться — нам не суджана сустрэцца
судить футбольный матч — судзіць футбольны матч
2) (о ком-чём) меркаваць
разважаць
думаць
рабіць вывад, выводзіць
судить обо всём — разважаць аб усім
судить по внешнему виду о здоровье — меркаваць па вонкаваму выгляду аб здароўі
судить по направлению ветра о погоде — з напрамку ветру рабіць вывад аб надвор’і (пагодзе)
судите сами — мяркуйце самі
судя по всему — мяркуючы па ўсім
судить да рядить — разважаць ды меркаваць
судиться
1) (вести тяжбу) судзіцца
всю жизнь судился то с одним, то с другим — усе жыццё судзіўся то з адным, то з другім
2) страд. судзіцца
судный
уст. судны
судный день — судны дзень, канец свету
судовладелец
суднаўладальнік, -ка муж.