Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

отсудить

совер. разг. адсудзіць

отсуженный

адсуджаны

отсуживать

несовер. разг. адсуджваць

отсуживаться

страд. адсуджвацца

отсутствие

ср. адсутнасць, -ці жен.

за отсутствием — з-за адсутнасці

в моё отсутствие — калі мяне не было, у маю адсутнасць

отсутствовать

несовер. адсутнічаць, не быць

отсутствующий

1) прич. які (што) адсутнічае, якога няма

2) прил. адсутны

отсутствующий взгляд — адсутны позірк

3) сущ. адсутны, -нага муж.

установить число отсутствующих — устанавіць колькасць адсутных

отсученный

1) адсуканы

2) адкасаны

см. отсучить

отсучивание

1) адсукванне, -ння ср.

2) адкасванне, -ння ср.

см. отсучивать

отсучивать

несовер.

1) (пряжу) разг. адсукваць

2) (рукава) адкасваць