отъездиться
ад’ездзіцца
отъезжать
несовер. ад’язджаць
отъезжающий
1) прич. які (што) ад’язджае
2) сущ. ад’язджаючы, -чага муж.
отъезжий
уст. далёкі
отъезжее поле — далёкае поле
отъесть
совер. ад’есці
отъесться
совер. разг. ад’есціся
отъехать
совер. ад’ехаць, мног. паад’язджаць
отъём
муж. спец. адыманне, -ння ср.
отъёмка
жен. спец. адыманне, -ння ср.
отъёмный
аддымны