Verbum

анлайнавы слоўнік

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з и й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ э ю я -

а б в г д ж з и й к л м н о п р с т ф х ц ч ш щ я -

а б в г д е ё ж з и к л м н о п р с т у ф х ц ч ш щ ъ ы э я

отвал

муж.

1) адвал, -лу муж.

2) (в плуге) акладня, -ні жен.

паліца, -цы жен., адвал, -ла муж.

3) (в грейдере) адвал, -ла муж.

4) горн. адвал, -лу муж.

накормить до отвала — накарміць да адвалу

отваленный

адвалены

адкінуты

см. отвалить 1

отваливание

1) адвальванне, -ння ср.

адкіданне, -ння ср.

2) адплыванне, -ння ср.

см. отваливать

отваливать

несовер.

1) адвальваць

(отбрасывать) адкідаць, адкідваць

2) (о судах) адплываць

отваливаться

1) адвальвацца

адкідацца, адкідвацца

(отпадать — ещё) адпадаць

см. отвалиться

2) страд. адвальвацца

адкідацца, адкідвацца

см. отваливать 1

отвалить

совер.

1) адваліць

(отбросить) адкінуць

2) (о судах) адплысці, адплыць

отвалиться

адваліцца, адкінуцца

(отпасть — ещё) адпасці

отвалка

жен. адвальванне, -ння ср., адкіданне, -ння ср.

отвалка песка — адкіданне пяску

отвальный

адвальны

отвальщик

адвальшчык, -ка муж.