Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

особоуполномоченный

сущ. асобаўпаўнаважаны, -нага муж.

особый

1) (особенный) асаблівы

(специальный) адмысловы

спецыяльны

2) (отдельный, независимый от других) асобны

асобы

(непохожий на других) адменны

особый отряд — асобы атрад

особый указ — асобы указ

особый параграф — асобы параграф

особое мнение — асобная думка

особь

I \(о́собь\)

жен. асобіна, -ны жен.

(о растениях — ещё) каліва, -ва ср.

II \(осо́бь\)

особь статья разг. — справа асобая

осовело

нареч. асавела

осовелый

асавелы

осоветь

совер. разг. асавець

осовремененный

асучаснены

осовременивание

асучасніванне, -ння ср.

осовременивать

несовер. асучасніваць

осовремениваться

возвр., страд. асучаснівацца