ознаменовать
совер. азнаменаваць, адзначыць
это открытие ознаменовало целую эпоху в истории науки — гэта адкрыццё азнаменавала цэлую эпоху ў гісторыі навукі
ознаменовать праздник торжественным собранием — адзначыць свята ўрачыстым сходам
ознаменоваться
азнаменавацца, адзначыцца
ознаменовывать
несовер. азнамяноўваць, адзначаць
ознаменовываться
возвр., страд. азнамяноўвацца, адзначацца
означать
несовер.
1) (значить) азначаць
2) (обозначать) абазначаць
означаться
1) уст. (становиться заметным, обозначаться) азначацца
см. означиться
2) страд. абазначацца
см. означать 2
означенный
1) азначаны
2) (обозначенный) абазначаны
3) (вышеуказанный, упомянутый) канц. адзначаны
(названный) названы
означиться
уст. (стать заметным, обозначиться) азначыцца
озноб
муж. мн. нет дрыжыкі, -каў ед. нет
у меня (у него) озноб — мяне (яго) трасе (калоціць), мяне (яго) дрыжыкі праймаюць
я почувствовал озноб — мяне пачало трэсці (калаціць), мяне ўзялі (пранялі) дрыжыкі