Verbum

изобильный

см. обильный

изобличать

несовер. выкрываць (каго-што)

(обнаруживать) выяўляць (каго-што)

(обвинять) абвінавачваць (каго у чым), сведчыць (аб чым)

изобличать взяточника — выкрываць хабарніка

изобличать кого-либо во лжи — выкрываць чыю-небудзь хлусню

изобличаться

страд. выкрывацца

выяўляцца

абвінавачвацца, сведчыцца

изобличение

выкрыццё, -цця ср.

выяўленне, -ння ср.

абвінавачванне, -ння ср.

изобличённый

выкрыты, мног. павыкрываны

выяўлены

абвінавачаны

изобличитель

выкрывальнік, -ка муж.

(обвинитель) абвінаваўца, -цы муж., жен.

изобличительница

выкрывальніца, -цы жен.

абвінаваўца, -цы муж., жен.

изобличительный

выкрывальны, абвінаваўчы

изобличить

совер. выкрыць, мног. павыкрываць

выявіць

абвінаваціць, мног. паабвінавачваць, пасведчыць

см. изобличать

изображать

несовер.

1) (создавать образ кого, чего) ствараць вобраз (каго, чаго)

(писать красками) маляваць

(рисовать) рысаваць

(лепить) ляпіць

(высекать) высякаць

(в литературе, театре, кино) паказваць

(жизнь, события — ещё) адлюстроўваць

(в литературе — ещё) апісваць, (словами) апісваць (што), расказваць (аб чым)

2) (быть, являться изображением чего-либо) быць, з’яўляцца (чым), адлюстроўваць (што), уяўляць сабой (каго, што)

картина изображала морской прибой — карціна адлюстроўвала марскі прыбой

скульптура изображала воина — скульптура ўяўляла сабой воіна

3) (обнаруживать, выражать) выяўляць

выказваць

лицо его изображало скорбь — твар яго выяўляў (выказваў) смутак

4) (выдавать себя за кого, представляться кем) прыкідвацца (кім), строіць з сябе (каго), выдаваць сябе (за каго)

изображать из себя несчастного — строіць з сябе няшчаснага (выдаваць сябе за няшчаснага)