Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

отвратить

совер.

1) (направить в сторону, отвернуть) уст. адвярнуць

2) (помешать осуществлению чего-либо) книжн. адхіліць, адвесці

отвратить несчастье — адхіліць (адвесці) няшчасце

отвратиться

уст.

1) (отвернуться в сторону) адвярнуцца

2) перен. (отказаться, отступиться) адмовіцца, адступіцца

отвратно

нареч. разг. агідна

отвратный

разг. агідны

отвращать

несовер.

1) (направлять в сторону, отворачивать) уст. адварочваць

2) (мешать осуществлению чего-либо) книжн. адхіляць, адводзіць

см. отвратить

отвращаться

уст.

1) (отворачиваться в сторону) адварочвацца

2) перен. (отказываться, отступаться) адмаўляцца, адступацца

см. отвратиться

3) страд. адварочвацца

адхіляцца, адводзіцца

см. отвращать

отвращение

ср.

1) уст. (действие) адварочванне, -ння ср.

адхіленне, -ння ср., адвядзенне, -ння ср., адвод, -ду муж.

см. отвращать

2) (брезгливость) агіда, -ды жен.

питать отвращение — гадзіцца (чым-небудзь), адчуваць агіду

отвыкание

адвыканне, -ння ср.

отвыкать

несовер. адвыкаць

отвыкнуть

совер. адвыкнуць, мног. паадвыкаць