Verbum

навал

муж.

1) (действие) навальванне, -ння ср.

накідванне, -ння ср.

2) (груда, куча) навал, -лу муж.

3) мор. навал, -лу муж.

наваленный

навалены

накіданы, мног. панакіданы, панакідваны

наваливание

навальванне, -ння ср.

накідванне, -ння ср.

наваливать

несовер.

1) разг. навальваць

накідаць, накідваць

(чем-либо тяжёлым) прывальваць, наварочваць, прыціскаць

2) (набрасывать в беспорядке) навальваць

наваливаться

1) навальвацца

(налегать) налягаць

2) (набрасываться с жадностью) прост. навальвацца, накідацца, накідвацца

3) (нападать во множестве) разг. навальвацца, накідацца, накідвацца

(насыпаться) насыпацца

4) страд. навальвацца

накідацца, накідвацца

прывальвацца, наварочвацца, прыціскацца

см. наваливать

навалить

совер.

1) наваліць, мног. панавальваць

накідаць, мног. панакідаць, панакідваць

(привалить) навярнуць, мног. панаварочваць

прыціснуць, мног. папрыціскаць

2) (набросать в беспорядке) наваліць, мног. панавальваць

навалиться

1) (придавить своей тяжестью) наваліцца, налегчы

2) (накрениться, наклониться) мор. наваліцца, нахінуцца

3) (нападать в большом количестве) наваліцца, накідацца

(насыпаться) насыпацца

навалка

жен.

1) (действие) навальванне, -ння ср., навалка, -кі жен.

2) спец. навалка, -кі жен.

в навалку — навалам

перевозить груз в навалку — перавозіць груз навалам

навалом

нареч.

1) навалам

грузить навалом — грузіць навалам

2) (много) прост. навалам, шмат

навалоотбойка

горн. навалаадбойка, -кі жен.