разважничаться
совер. разг. разважнічацца
развал
муж.
1) (действие) в разн. знач. развал, -лу муж., развальванне, -ння ср.
2) (состояние) развал, -лу муж.
3) (разлад, раздор) развал, -лу муж., разлад, -ду муж.
4) (беспорядок) разг. развал, -лу муж., беспарадак, -дку муж.
5) (половина распиленного вдоль бревна) спец. плашка, -кі жен.
разваленный
1) развалены, мног. паразвальваны, разбураны, мног. паразбурваны
2) развалены
см. развалить
развалец, развальца
ходить с развальцем (развальцей) — хадзіць перавальваючыся, хадзіць уперавалку
разваливание
I 1) развальванне,
-ння ср., разбурванне,
-ння ср.
2) перен. развальванне, -ння ср.
см. разваливать I
II 1) с.-х. раскідванне,
-ння ср., растрасанне,
-ння ср.
разбіванне, -ння ср.
2) спец. раскачванне, -ння ср.
см. разваливать II
разваливать
I несовер. (к развалить)
1) развальваць, разбурваць, разбураць
разваливать стену — развальваць (разбураць) сцяну
2) перен. развальваць
разваливать хозяйство — развальваць гаспадарку
II несовер. (к развалять)
1) с.-х. (разгребать, раскидывать) раскідаць, раскідваць, растрасаць
(валки, навоз) разбіваць
2) (тесто) спец. раскачваць
разваливаться
I несовер.
1) прям., перен. развальвацца, разбурвацца, разбурацца
2) (небрежно садиться) развальвацца, рассядацца
(небрежно ложиться) развальвацца, разлягацца
3) страд. развальвацца, разбурвацца, разбурацца
см. разваливать I
II несовер. страд.
1) с.-х. (разгребаться, раскидываться) раскідвацца, растрасацца
(о валках) разбівацца
(о тесте) спец. раскачвацца
развалина
жен.
1) прям., перен. чаще мн. руіны, род. руін
разваліна, -ны жен.
развалины дома — руіны дома
не пароход, а развалина — не параход, а разваліна
развалины старого строя — руіны старога ладу
2) (о дряхлом человеке) разг. разваліна, -ны жен.
развалистый
1) разг. шырокі
2) (о походке) прост. перавалісты, развалісты