отстать
совер. в разн. знач. адстаць, мног. паадставаць
отстать от своих спутников — адстаць ад сваіх спадарожнікаў
отстать в успехах — адстаць у поспехах
часы отстали — гадзіннік адстаў
обои отстали — шпалеры адсталі
отстань от меня! — адстань (адчапіся, адкасніся) ад мяне!
отстающий
1) прич. які (што) адстае
2) прил. адстаючы
помогать отстающим ученикам — дапамагаць адстаючым вучням
3) сущ. адстаючы, -чага муж.
подтянуть отстающих — падцягнуць адстаючых
отстегать
совер. (избить) адсцябаць, адхвастаць
отстегнуть
совер. адшпіліць, мног. паадшпільваць
отстегнуться
адшпіліцца, мног. паадшпільвацца