Verbum

сочинитель

1) уст. пісьменнік, -ка муж., літаратар, -ра муж.

2) (лгун) разг. пісака, -кі муж., выдумшчык, -ка муж.

сочинительница

1) уст. пісьменніца, -цы жен., літаратарка, -кі жен.

2) (лгунья) разг. пісака, -кі жен., выдумшчыца, -цы жен.

сочинительный

грам. злучальны

сочинительский

1) уст. пісьменніцкі

2) разг. выдумшчыцкі

сочинительство

ср.

1) уст. (литературное творчество) пісьменніцтва, -ва ср.

2) разг. выдумка, -кі жен., выдумванне, -ння ср., хлусня, -ні жен., ілганне, -ння ср., (после гласных) лганне, -ння ср.

сочинить

совер.

1) (составить, сложить) скласці

(создать) стварыць

(написать) напісаць

2) (выдумать) выдумаць, прыдумаць

(соврать) схлусіць, салгаць

3) грам. злучыць

сочинский

сочынскі

сочинять

несовер.

1) (сопоставлять, слагать) складаць, складваць

(создавать) ствараць

(писать) пісаць

2) (выдумывать) выдумляць, прыдумляць

(врать) хлусіць, ілгаць, (после гласных) лгаць

3) грам. злучаць

сочиняться

страд.

1) складацца, складвацца

стварацца

пісацца

2) выдумляцца, прыдумляцца

3) злучацца

см. сочинять

сочить

несовер. сачыць