накатить
совер.
1) накаціць
2) (прикатить в каком-либо количестве) накаціць, мног. панакочваць
3) (катясь, надвинуться, покрыть собой кого-либо, что-либо) накаціць, набегчы
накатила волна — накаціла (набегла) хваля
4) (внезапно, неожиданно появиться, возникнуть) разг. надысці, нахапіцца, наваліцца
накатили новые события — надышлі (нахапіліся, наваліліся) новыя падзеі
5) (приехать в большом количестве) разг. наехаць, мног. панаязджаць
6) перен. (внезапно, неожиданно охватить кого-либо, о чувстве, состоянии) прост. найсці
напасці
апанаваць, агарнуць
на него накатило безл. — на яго найшло (напала)
на него накатилась злость — на яго найшла (напала) злосць, яго апанавала (агарнула) злосць
накатиться
1) накаціцца, насунуцца
2) перен. (внезапно появиться, возникнуть) прост. насунуцца, наваліцца
накатилась беда — навалілася (насунулася) бяда (ліха)
накатка
жен.
1) (действие) накочванне, -ння ср.
накатка, -кі жен.
см. накатать 1–4, накатить 1
2) тех. накатка, -кі жен.
накатывать
I несовер. (к накатать)
1) накочваць
накатывать брёвна — накочваць бярвенне
2) (наготавливать, катая) накачваць
3) (дорогу) наезджваць
аб’язджаць
(утрамбовывать) утрамбоўваць
4) типогр. накатваць
накатывать набор — накатваць набор
5) (навёртывать, наматывать, катаясь) разг. накручваць
II несовер. (к накатить)
1) (надвигать, катая, собирать) накочваць
2) (наезжать) разг. наязджаць
3) перен. (внезапно появляться, возникать) разг. надыходзіць, нахоплівацца, навальвацца
4) (на кого — о чувстве, состоянии и т.п.) находзіць, нападаць, апаноўваць, агортваць (каго)
ахопліваць
накатываться
I несовер. страд.
1) накочвацца
2) накачвацца
3) наезджвацца
аб’езджвацца
утрамбоўвацца
4) накатвацца
5) накручвацца
см. накатывать I
II несовер.
1) (катясь, надвигаться, наскакивать и т.п.) накочвацца
(надвигаться, приближаться — обычно) прост. насоўвацца
2) перен. (внезапно появляться, возникать) прост. надыходзіць, нахапляцца, навальвацца
3) страд. накочвацца
см. накатывать II 1