Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

наказанный

пакараны

наказать

I совер. пакараць

II совер. (дать наказ, наставление) уст., прост. наказаць

(повелеть) загадаць

наказной

ист. наказны

наказной атаман — наказны атаман

наказная грамота — наказная грамата

наказуемость

юр. каральнасць, -ці жен.

наказуемый

каральны

наказывать

I несовер. караць

II несовер. (давать наказ, наставление) уст., прост. наказваць, даваць наказ

(велеть) загадваць

наказываться

несовер. страд. карацца

см. наказывать I

накал

муж.

1) (действие) напал, -лу муж.

2) (состояние, свойство) спец. напал, -лу муж.

белый накал — белы напал

лампа неполного накала — лямпа няпоўнага напалу

3) перен. (напряжение, возбуждение) напружанне, -ння ср.

абвастрэнне, -ння ср.

накалённость

1) напаленасць, -ці жен., нагрэтасць, -ці жен.

2) перен. (напряжённость) напружанасць, -ці жен.

накалённый

1) прич. напалены, нагрэты

2) прил. перен. напружаны

(разъярённый) раз’юшаны

накалённая атмосфера — напружаная атмасфера