Verbum

выноситься

совер. вынасіцца

несовер.

1) выносіцца

см. вынестись

2) страд. выносіцца

атрымлівацца

см. выносить I 1

выноска

1) (действие) вынаска, -кі жен.

2) (сноска) зноска, -кі жен., заўвага, -гі жен.

выносливость

трываласць, -ці жен., цягавітасць, -ці жен., вынослівасць, -ці жен.

выносливый

трывалы, цягавіты, вынослівы

выносной

1) (выносимый) вынасны

выносная графа — вынасная графа

2) (запряжённый на вынос) прыпражны

выносная пара лошадей — прыпражная пара коней

выношенный

прич., прил. вынашаны

вынудить

совер. вымусіць, змусіць, прымусіць

см. вынуждать

вынуждать

несовер. вымушаць, змушаць, прымушаць

метель вынуждает нас искать ночлега — мяцеліца вымушае (прымушае) нас шукаць начлегу

вынуждать признание (согласие) — вымушаць прызнанне (згоду)

вынуждаться

страд. вымушацца, змушацца, прымушацца

вынуждение

ср. змушэнне, -ння ср., прымушэнне, -ння ср.

прымус, -су муж.