Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ознаменовывать

несовер. азнамяноўваць, адзначаць

ознаменовываться

возвр., страд. азнамяноўвацца, адзначацца

означать

несовер.

1) (значить) азначаць

2) (обозначать) абазначаць

означаться

1) уст. (становиться заметным, обозначаться) азначацца

см. означиться

2) страд. абазначацца

см. означать 2

означенный

1) азначаны

2) (обозначенный) абазначаны

3) (вышеуказанный, упомянутый) канц. адзначаны

(названный) названы

означиться

уст. (стать заметным, обозначиться) азначыцца

озноб

муж. мн. нет дрыжыкі, -каў ед. нет

у меня (у него) озноб — мяне (яго) трасе (калоціць), мяне (яго) дрыжыкі праймаюць

я почувствовал озноб — мяне пачало трэсці (калаціць), мяне ўзялі (пранялі) дрыжыкі

ознобить

совер. прост. абмарозіць

ознобиться

прост. абмарозіцца

ознобление

мед. абмаражэнне, -ння ср.

(неоконч. действие) абмарожванне, -ння ср.