Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

выбытие

выбыццё, -цця ср.

за выбытием — з прычыны выбыцця

выбыть

совер. выбыць

выбыть из строя — выбыць са строю

вываленный

вывалены, мног. павывальваны, выкінуты, мног. павыкіданы, павыкідваны, вывернуты, мног. павыварочваны, выкулены, мног. павыкульваны

см. вывалить I

вываливание

вывальванне, -ння ср., выкіданне, -ння ср., выкідванне, -ння ср., выварочванне, -ння ср., выкульванне, -ння ср.

см. вываливать I 1

вываливать

I несовер.

1) разг. вывальваць, выкідаць, выкідваць, выварочваць, выкульваць

2) (выходить, появляться в большом количестве) прост. вывальваць

II несовер. (валяя, пачкать в чём-либо) прост. укачваць, выкачваць, пэцкаць

вываливаться

I несовер. возвр., страд. разг. вывальвацца, выкідацца, выкідвацца, выварочвацца, выкульвацца

см. вывалиться, вываливать I 1

II несовер. возвр., страд. прост. укачвацца, выкачвацца, пэцкацца

см. вываляться, вываливать II

вывалить

совер.

1) разг. вываліць, мног. павывальваць, выкінуць, мног. павыкідаць, павыкідваць, вывернуць, мног. павыварочваць, выкуліць, мног. павыкульваць

2) (выйти в большом количестве) прост. вываліць

вывалиться

разг. вываліцца, мног. павывальвацца, выкінуцца, мног. павыкідацца, павыварочвацца, выкуліцца, мног. павыкульвацца

выкульвацца

см. вываливаться I

вывалянный

укачаны, выкачаны, упэцканы

вывалять

совер. прост. укачаць, выкачаць, упэцкаць