Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

выместить

совер.

1) (отомстить, отплатить) адпомсціць, адплаціць

2) (удовлетворить своё чувство злобы, досады и т.п.) спагнаць

выместить злобу на ком — спагнаць злосць на кім

выметанный

I 1) выкінуты, мног. павыкіданы

2) адкладзены

3) выгнаны

см. выметать I

II абкіданы

см. выметать II

выметать

I \(вы́метать\)

совер.

1) (выбросить) выкінуць, мног. павыкідаць

2) (икру) адкласці

3) (колос, побеги) выгнаць, выкінуць

II \(вы́метать\)

совер. портн. абкідаць

см. вымётывать II

III \(вымета́ть\)

несовер. вымятаць

выметаться

I \(вы́метаться\)

совер.

1) (закончить метание икры) адкласціся

2) (показаться наружу — о побегах, соцветиях и т.п.) выкінуцца

II \(вымета́ться\)

несовер.

1) (убираться прочь) прост. вымятацца

см. выместись

2) страд. вымятацца

см. выметать III

выметенный

вымецены, мног. павымятаны

выметить

совер. пазначыць, памеціць

выметка

жен. портн. абкіданне, -ння ср., абкідванне, -ння ср.

вымечать

несовер. значыць, памячаць

вымечаться

страд. значыцца, памячацца

вымеченный

пазначаны, памечаны