Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

оговор

абгавор, -ру муж.

оговорённый

1) (оклеветанный) абгавораны

2) (заранее условленный) абумоўлены, агавораны

3) (с оговоркой) агавораны

оговорить

совер.

1) (оклеветать) абгаварыць

2) (заранее условиться) абумовіць, агаварыць

3) (сделать оговорку) агаварыць

оговориться

1) (сделать оговорку) агаварыцца

2) (ошибиться) абмовіцца, памыліцца, агаварыцца

оговорка

1) (замечание) агаворка, -кі жен.

с оговоркой — з агаворкай

2) (обмолвка) абмоўка, -кі жен., памылка, -кі жен., агаворка, -кі жен.

оговорочный

агаворачны

оговорщик

разг. абгаворшчык, -ка муж.

оговорщица

абгаворшчыца, -цы жен.

оголение

агаленне, -ння ср., агольванне, -ння ср.

оголеть

совер. разг.

1) (лишиться покрова) агаліцца

2) (обеднеть) перен. збяднець, згалець