Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

хараки́ри харакі́ры нескл., ср.

хара́ктер м.

1. (нрав) хара́ктар, -ру м., нату́ра, -ры ж.;

си́льный хара́ктер мо́цны хара́ктар;

мя́гкий хара́ктер мя́ккі хара́ктар (мя́ккая нату́ра);

2. в др. знач. хара́ктар, -ру м.;

замеча́ния крити́ческого хара́ктера заўва́гі крыты́чнага хара́ктару;

хара́ктер ме́стности хара́ктар мясцо́васці;

вы́держать хара́ктер вы́трымаць хара́ктар;

характеризова́ние характарызава́нне, -ння ср.;

характеризо́ванный характарызава́ны;

характеризова́ть сов. и несов. характарызава́ць;

э́то хорошо́ характеризу́ет его́ гэ́та до́бра характарызу́е яго́;

характеризова́ться несов., возвр., страд. характарызава́цца;

характери́стика в разн. знач. характары́стыка, -кі ж.;

характери́стика эпо́хи характары́стыка эпо́хі;

дать положи́тельную характери́стику даць стано́ўчую характары́стыку;

характеристи́ческий характарысты́чны.

характе́рно нареч., безл., в знач. сказ. характэ́рна;

характе́рность характэ́рнасць, -ці ж.; адме́тнасць, -ці ж.