мытI м., вет. мыт, род. мы́ту м., залазава́нне, -ння ср.;
ло́шадь в мы́те конь залазу́е.
мытII ист. мыт, род. мы́ту м., мы́та, -та ср.
мыта́рить несов., прост. му́чыць, мардава́ць, мары́ць;
мыта́риться му́чыцца, паку́таваць, гарава́ць, мардава́цца.
мыта́рство ср. паку́та, -ты ж., му́ка, -кі ж., го́ра, -ра ср.; (злоключения) няго́ды, -го́д мн.;
мыта́рствовать несов. паку́таваць, му́чыцца, гарава́ць.
мы́тарь ист. мы́тнік, -ка м.
мы́тник бот. увярэ́днік, -ку м.