изря́дный
1. разг. (значительный по количеству) даво́лі вялі́кі, немалы́, дастатко́вы; (большой) вялі́кі, до́бры;
2. (отличный) уст. важне́цкі, не абы́-які, выда́тны; (хороший) до́бры; (неплохой) нядрэ́нны, даво́лі до́бры.
изуве́р м.
1. (заця́ты, лю́ты) фана́тык, -ка м.;
2. перен. недавя́рак, -рка м.; (изверг) вы́людак, -дка м.; (чудище) пачва́ра, -ры ж.;
изуве́рка
1. (заця́тая, лю́тая) фанаты́чка, -кі ж.;
2. перен. недавя́рак, -рка м.; (изверг) вы́людак, -дка м.; (чудовище) пачва́ра ж.;
изуве́рский
1. фанаты́чны;
2. перен. недавя́рскі; (жестокий) лю́ты; бязлі́тасны; (чудовищный) пачва́рны; (варварский) ва́рварскі;
изуве́рство ср.
1. (заця́ты, лю́ты) фанаты́зм, -му м.;
2. перен. (жестокость) лю́тасць, -ці ж.; бязлі́таснасць, -ці ж.; зве́рства, -ва ср.; ва́рварства, -ва ср.;
изуве́рствовать несов., прям., перен. лю́таваць.
изуве́чение (состояние) зняве́чанне, -ння ср.; скале́чанне, -ння ср.; (действие) няве́чанне, -ння ср.; кале́чанне, -ння ср.;
изуве́ченный зняве́чаны; скале́чаны;
изуве́чивать несов. няве́чыць, зняве́чваць; кале́чыць;
изуве́чиваться возвр., страд. няве́чыцца, зняве́чвацца; кале́чыцца;