Verbum

претенде́нтка прэтэндэ́нтка, -кі ж.;

претенде́нтский прэтэндэ́нцкі;

претендова́ть несов. прэтэндава́ць.

прете́нзия прэтэ́нзія, -зіі ж.

претенцио́зно нареч. прэтэнцыёзна;

претенцио́зность книжн. прэтэнцыёзнасць, -ці ж.;

претенцио́зный прэтэнцыёзны.

претерпева́ть несов.

1. (испытывать, переживать) зазнава́ць (што, чаго), зве́дваць (што, чаго), спазнава́ць (што, чаго); (переносить) цярпе́ць (што), перано́сіць (што); перажыва́ць (што);

2. (подвергаться изменениям) мяня́цца, зме́ньвацца;

претерпе́ть сов.

1. (испытать, пережить) зазна́ць (што, чаго), зве́даць (што, чаго), спазна́ць (што, чаго); (перенести) нацярпе́цца (чаго), перане́сці (што); перажы́ць (што);

претерпе́ть го́лод и сту́жу зазна́ць (зве́даць, спазна́ць, перане́сці) го́лад і хо́лад, нацярпе́цца го́ладу і хо́ладу;

всё он ви́дел, всё претерпе́л усё ён ба́чыў, усё перанёс (усяго́ нацярпе́ўся);

2. (подвергнуться, измениться) змяні́цца;

претерпе́ть суще́ственные измене́ния істо́тна змяні́цца.

прети́ть несов.

1. уст. забараня́ць (што), перашкаджа́ць (чаму);

2. (кому, чему) быць агі́дным, га́дзіць (каго, што); адваро́чваць (каго, ад каго, ад чаго);

э́та рабо́та ему́ прети́т гэ́та рабо́та яму́ агі́дная;

мне прети́т безл. мне га́дка (агі́дна), мяне́ га́дзіць.