Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прико́рм м., см. прико́рмка;

прикорми́ть сов. (приручить — о животных) прыручы́ць, прыкармі́ць; (приманить) прына́дзіць;

прикорми́ться прыручы́цца, прыкармі́цца; прына́дзіцца;

прико́рмка ж., разг.

1. (действие) прыручэ́нне, -ння ср., прыко́рмліванне, -ння ср.; прына́джванне, -ння ср.; падко́рмліванне, -ння ср.; см. прика́рмливать;

2. (то, чем прикармливают) прыко́рм, -му м.;

прико́рмленный прыру́чаны, прыко́рмлены; (приманённый) прына́джаны.

прикорнево́й прыкаранёвы;

прикорнева́я часть де́рева прыкаранёвая ча́стка дрэ́ва.

прикорну́ть сов., разг.

1. (прислониться) прытулі́цца, прыхілі́цца, прыхіну́цца; (прилечь) прыле́гчы;

2. (заснуть) прыкархну́ць, засну́ць; (вздремнуть) задрама́ць.

прикоснове́ние ср.

1. дакрана́нне, -ння ср., датыка́нне, -ння ср., до́тык, -ку м.;

2. книжн. (причастность) дачыне́нне, -ння ср.;

прикоснове́нность книжн. даты́чнасць, -ці ж. (да каго, да чаго); прычы́ннасць, -ці ж. (у чым); вінава́тасць, -ці ж. (у чым);

прикоснове́нный які́ (што) ма́е дачыне́нне (да чаго-небудзь); прычы́нны (да каго, да чаго), заме́шаны (у чым), вінава́ты (у чым);