Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

па́жить ж., уст., поэт. (луг) сенажа́ць, -ці ж., ні́ва, -вы ж.; (пастбище) па́ша, -шы ж., вы́пас, -су м.

паз паз, род. па́за м.

пазигра́фия лингв. пазігра́фія, -фіі ж.

пази́ть несов., плотн. пазава́ць;

пазни́к

1. плотн. пазаві́к, -ка́ м.;

2. бот. жаўтакру́г, -гу м.;

пазо́вка ж., плотн. пазава́нне, -ння ср., пазо́ўка, -кі ж.

па́зовый па́завы.

па́зуха в разн. знач. па́зуха, -хі ж.;

за па́зухой за па́зухай;

положи́ть за па́зуху пакла́сці за па́зуху;

ло́бные па́зухи анат. ло́бныя па́зухі;

держа́ть ка́мень за па́зухой трыма́ць ка́мень за па́зухай;

как у Христа́ за па́зухой як за Бо́гам; як у Бо́га за плячы́ма; як у ма́тчыным жываце́;

отогрева́ть змею́ за па́зухой прыграва́ць змяю́ на грудзя́х.

па́зушный в разн. знач. па́зушны.

па́ивать несов., разг., многокр. папо́йваць, (ча́ста, не раз) паі́ць.