испове́дник церк.
1. (исповедующийся) спаве́днік, -ка м.;
2. (исповедующий кого-л.) спавяда́льнік, -ка м.;
испове́дница церк. спаве́дніца, -цы ж.;
испове́дный уст. спо́ведны;
испове́довать
1. сов. паспавяда́ць, вы́спаведаць;
2. несов. спавяда́ць; (каяться) спавяда́цца (каму, у чым);
3. несов. (следовать какой-л. религии, какому-л. учению и т. п.) вызнава́ць; ве́рыць (у што); трыма́цца (чаго); прызнава́ць (што); (придерживаться) прытры́млівацца (чаго);
испове́доваться
1. сов. паспавяда́цца, вы́спаведацца; (покаяться, признаться) пака́яцца, прызна́цца, паспавяда́цца (каму, у чым);
2. несов. спавяда́цца; (каяться, признаваться) ка́яцца, прызнава́цца, спавяда́цца (каму, у чым);
3. несов., страд. спавяда́цца; вызнава́цца; ве́рыцца; трыма́цца; прызнава́цца; прытры́млівацца;
и́споведь церк., перен. спо́ведзь, -дзі ж.
испога́ненный прост. спага́нены, спаску́джаны;
испога́нивать несов., прост. пага́ніць, спага́ньваць, паску́дзіць, спаску́джваць;