Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

испове́дник церк.

1. (исповедующийся) спаве́днік, -ка м.;

2. (исповедующий кого-л.) спавяда́льнік, -ка м.;

испове́дница церк. спаве́дніца, -цы ж.;

испове́дный уст. спо́ведны;

испове́довать

1. сов. паспавяда́ць, вы́спаведаць;

2. несов. спавяда́ць; (каяться) спавяда́цца (каму, у чым);

3. несов. (следовать какой-л. религии, какому-л. учению и т. п.) вызнава́ць; ве́рыць (у што); трыма́цца (чаго); прызнава́ць (што); (придерживаться) прытры́млівацца (чаго);

испове́доваться

1. сов. паспавяда́цца, вы́спаведацца; (покаяться, признаться) пака́яцца, прызна́цца, паспавяда́цца (каму, у чым);

2. несов. спавяда́цца; (каяться, признаваться) ка́яцца, прызнава́цца, спавяда́цца (каму, у чым);

3. несов., страд. спавяда́цца; вызнава́цца; ве́рыцца; трыма́цца; прызнава́цца; прытры́млівацца;

испове́дывать; см. испове́довать;

испове́дываться; см. испове́доваться.

и́споведь церк., перен. спо́ведзь, -дзі ж.

испога́ненный прост. спага́нены, спаску́джаны;

испога́нивать несов., прост. пага́ніць, спага́ньваць, паску́дзіць, спаску́джваць;