Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прика́зчик уст.

1. (в лавке) прыка́зчык, -ка м.; прадаве́ц, -даўца́ м.;

2. (в имении) акано́м, -ма м.;

прика́зчица уст.

1. (в лавке) прыка́зчыца, -цы ж.; прадаўшчы́ца, -цы ж.;

2. (в имении) акано́мка, -кі ж.;

прика́зчицкий прост., прика́зчичий прыка́зчыцкі.

прика́зывание зага́дванне, -ння ср.; распараджэ́нне, -ння ср.; см. прика́зывать 1;

прика́зывать несов.

1. (отдавать распоряжение) зага́дваць; распараджа́цца;

2. (завещать) уст. аддава́ць (перадава́ць) у спа́дчыну; завяшча́ць; см. приказа́ть;

прика́зываться страд. зага́двацца; см. прика́зывать 1.

прика́лывание прыко́лванне, -ння ср.; прышпі́льванне, -ння ср.; см. прика́лывать 1;

прика́лывать несов.

1. (прикреплять булавкой) прыко́лваць; прышпі́льваць;

2. (убивать чем-л. колющим, режущим) прыко́лваць;

прика́лываться

1. прыко́лвацца; прышпі́львацца;

2. страд. прыко́лвацца; прышпі́львацца; см. прика́лывать.

прика́нчивать несов.

1. (прекращать) разг. канча́ць;

2. (добивать) разг. прыко́нчваць; дабіва́ць;