Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

при́знанный

1. прич., прил. прызна́ны;

2. прич. (узнанный, опознанный) разг. пазна́ны; см. призна́ть.

призна́тельно нареч. удзя́чна;

призна́тельность удзя́чнасць, -ці ж.;

призна́тельный удзя́чны.

призна́ть сов.

1. прызна́ць;

призна́ть прави́тельство прызна́ць ура́д;

призна́ть молодо́го писа́теля прызна́ць маладо́га пісьме́нніка;

призна́ть свою́ оши́бку прызна́ць сваю́ памы́лку;

призна́ть здоро́вым прызна́ць здаро́вым;

2. (узнать, опознать) разг. пазна́ць;

призна́ть в прохо́жем знако́мого пазна́ць у прахо́жым знаёмага;

ты его́ признаёшь? ты яго́ пазнае́ш?

призна́ться сов.

1. (в чём-л.) прызна́цца;

2. вводн. сл. прызна́цца;

призна́ться, я испуга́лся прызна́цца, я спало́хаўся.

призово́йI прызавы́; см. призI.

призово́йII мор. прызавы́; см. призII.

призо́р / без призо́ра уст., разг. без до́гляду; (без наблюдения) без нагля́ду.

при́зрак м. пры́від, -ду м.; (привидение) здань, род. зда́ні ж.;