изло́жница техн. зло́жніца, -цы ж.
изло́м
1. злом, род. зло́му м.; (реки, дороги и т. п.) зало́м, -му м.; (поворот) заваро́т, -ту м.; паваро́т, -ту м.;
2. перен. надры́ў, -ры́ву м.;
душе́вные изло́мы душэ́ўныя надры́вы;
изло́манность
1. лама́насць, -ці ж.; сапсава́насць, -ці ж.;
2. перен. скале́чанасць, -ці ж.; зняве́чанасць, -ці ж.;
душе́вная изло́манность душэ́ўная зняве́чанасць;
изло́манный
1. прич. злама́ны, палама́ны;
2. прил., перен. сапсава́ны; пакале́чаны; зняве́чаны;
3. прил. (непрямой, с изгибами) ло́маны;
изло́манная ли́ния ло́маная лі́нія; см. излома́ть;
излома́ть сов.
1. злама́ць, палама́ць;
2. перен., разг. (испортить) сапсава́ць; (искалечить) скале́чыць; (изуродовать) зняве́чыць;
3. (изнурить, измучить — о болезни, тяжёлой дороге и т. п.) разг. заму́чыць, зму́чыць, знясі́ліць;
излома́ться
1. злама́цца, палама́цца;
2. перен. сапсава́цца; скале́чыцца; зняве́чыцца.
излуча́тель спец. выпраме́ньвальнік, -ка м.;
излуча́тельный спец. выпраме́ньвальны;
излуча́тельная спосо́бность выпраме́ньвальная здо́льнасць.
излуча́ть несов.
1. выпраме́ньваць; (выделять) вылуча́ць;
со́лнце излуча́ет тепло́ со́нца выпраме́ньвае (вылуча́е) цяпло́;
2. перен. вылуча́ць (што); ве́яць (чым) свяці́цца (чым);
его́ глаза́ излуча́ли ра́дость яго́ во́чы свяці́ліся ра́дасцю;
излуча́ться
1. выпраме́ньвацца, (выделяться) вылуча́цца;
2. перен. вылуча́ць (што); ве́яць (чым); свяці́цца (чым);
3. страд. выпраме́ньвацца; вылуча́цца; см. излуча́ть;