парализо́ванный прич., прил. паралізава́ны;
парализова́ть сов. и несов., в разн. знач. паралізава́ць;
парализова́ться
1. сов. и несов. паралізава́цца;
2. страд. паралізава́цца.
парали́тик разг. паралі́тык, -ка м.;
паралити́ческий параліты́чны;
паралити́чка параліты́чка, -кі ж.;
паралити́чный параліты́чны;
парали́ч пара́ліч, -чу м., разг. пара́люш, -шу м.;
разби́тый параличо́м разбі́ты пара́лічам (пара́люшам);
парали́чная сущ. пара́лічная, -най ж., пара́люшная, -най ж., параліты́чка, -кі ж.;
парали́чный
1. прил. пара́лічны, пара́люшны;
2. сущ. пара́лічны, -нага м., пара́люшны, -нага м.; паралі́тык, -ка м.