Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прорасти́ сов., в разн. знач. прарасці́, мног. папрараста́ць; см. прораста́ть;

прорасти́ть сов. прарасці́ць.

проращённый праро́шчаны.

прора́щивание праро́шчванне, -ння ср.;

прора́щивать несов. праро́шчваць;

прора́щиваться страд. праро́шчвацца.

про́рва в разн. знач. про́рва, -вы ж.

про́рванный

1. (продырявленный) прарва́ны, мног. папрарыва́ны, прадра́ны, прадзёрты, мног. папрадзіра́ны;

2. в др. знач. прарва́ны, мног. папрарыва́ны; см. прорва́ть.

прорва́ть сов.

1. (продырявить) прарва́ць, мног. папрарыва́ць, прадра́ць, прадзе́рці, мног. папрадзіра́ць;

прорва́ть носо́к прадра́ць (прадзе́рці) шкарпэ́тку;

2. в др. знач. прарва́ць, мног. папрарыва́ць;

прорва́ть плоти́ну прарва́ць плаці́ну;

прорва́ть ли́нию оборо́ны неприя́теля воен. прарва́ць лі́нію абаро́ны во́рага;

он до́лго молча́л, но тут и его́ прорва́ло безл., разг. ён до́ўга маўча́ў, але́ тут яго́ прарва́ла;

прорва́ться

1. прарва́цца, мног. папрарыва́цца, прадра́цца, прадзе́рціся, мног. папрадзіра́цца;

руба́шка прорвала́сь кашу́ля прадра́лася (прадзе́рлася);

2. в др. знач. прарва́цца;

нары́в прорва́лся нары́ў прарва́ўся;

прорва́ться из вра́жеского окруже́ния воен. прарва́цца з варо́жага акружэ́ння;

го́лос его́ прорва́лся сквозь шум ве́тра го́лас яго́ прарва́ўся праз шум ве́тру.