Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

краси́тель хим. фарбава́льнік, -ка м.

кра́ситьI несов. фарбава́ць; (покрывать слоем краски) малява́ць.

кра́ситьII несов. (украшать) кра́сіць, упрыго́жваць.

кра́ситься несов., разг.

1. (подкрашивать лицо) фарбава́цца;

2. (пачкать краской) ма́зацца;

3. страд. фарбава́цца; малява́цца; см. кра́ситьI.

кра́ска ж.

1. фа́рба, -бы ж.;

акваре́льные кра́ски акварэ́льныя фа́рбы;

ма́сляные кра́ски ма́сленыя (але́йныя) фа́рбы;

2. прям., перен. (тон, цвет) фа́рба, -бы ж.; ко́лер, -ру м.;

я́ркие кра́ски зака́та я́ркія фа́рбы (ко́леры) за́хаду со́нца;

3. (румянец) чы́рвань, -ні ж.;

от стыда́ кра́ска бро́силась ему́ в лицо́ ад со́раму чы́рвань кі́нулася яму́ ў твар;

не жале́ть кра́сок не шкадава́ць фа́рбаў;

сгуща́ть кра́ски згушча́ць фа́рбы.

краскова́р спец. фарбава́р, -ра м.;

краскова́рная сущ., спец. фарбава́рня, -ні ж.;

краскова́рный фарбава́рны;

краскова́рня спец. фарбава́рня, -ні ж.

краскопу́льт спец. фарбапу́льт, -та м.