миро́к
1. (узкий круг людей) гурто́к, -тка́ м.;
2. перен. (узкая область чего-л.) абмежава́ны свет; мале́нькі свет.
миролюби́во нареч. міралюбі́ва, міралю́бна;
миролюби́вость міралюбі́васць, -ці ж., міралю́бнасць, -ці ж.;
миролюби́вый міралюбі́вы, міралю́бны;
миролю́бие ср. міралю́бнасць, -ці ж.
миро́н м., зоол. маро́на, -ны ж., міро́н, -на м., вуса́ч, -ча́ м.
мироно́сица церк., перен., ирон. мірано́сіца, -цы ж.
мироощуще́ние светаадчува́нне, -ння ср., светаўспрыма́нне, -ння ср.
миропозна́ние светапазна́нне, -ння ср.
миропома́зание церк. мірапама́занне, -ння ср.