мири́ть
Verbum
анлайнавы слоўнікмири́ться міры́цца.
ми́рный
1. мі́рны;
ми́рный догово́р, тракта́т мі́рны дагаво́р, тракта́т;
ми́рная конфере́нция мі́рная канферэ́нцыя;
ми́рные перегово́ры мі́рныя перагаво́ры;
ми́рное вре́мя мі́рны час;
ми́рный труд мі́рная пра́ца;
ми́рная бесе́да мі́рная гу́тарка;
2. (спокойный) спако́йны; (тихий) ці́хі; (добродушный) лаго́дны;
ми́рный сон спако́йны сон;
ми́рное настрое́ние лаго́дны настро́й;
ми́рный хара́ктер мі́рны хара́ктар.
ми́ро
◊
одни́м ми́ром ма́заны адны́м мі́рам ма́заны.
мирова́я
пойти́ на мирову́ю пайсці́ на міраву́ю.
мирови́дение светаба́чанне, -ння
мировоззре́ние
мировоззре́нческий светапо́глядны.
мирово́йI (всемирный) сусве́тны;
в мирово́м масшта́бе у сусве́тным машта́бе;
мирова́я скорбь
2. (замечательный) цудо́ўны, сла́ўны.