Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

мири́ть несов. міры́ць;

мири́ться міры́цца.

ми́рно нареч.

1. мі́рна;

2. (спокойно) спако́йна; (тихо) ці́ха; (добродушно) лаго́дна; см. ми́рный;

ми́рный

1. мі́рны;

ми́рный догово́р, тракта́т мі́рны дагаво́р, тракта́т;

ми́рная конфере́нция мі́рная канферэ́нцыя;

ми́рные перегово́ры мі́рныя перагаво́ры;

ми́рное вре́мя мі́рны час;

ми́рный труд мі́рная пра́ца;

ми́рная бесе́да мі́рная гу́тарка;

2. (спокойный) спако́йны; (тихий) ці́хі; (добродушный) лаго́дны;

ми́рный сон спако́йны сон;

ми́рное настрое́ние лаго́дны настро́й;

ми́рный хара́ктер мі́рны хара́ктар.

ми́ро церк. мі́ра, -ра ср., мн. нет;

одни́м ми́ром ма́заны адны́м мі́рам ма́заны.

мирова́я сущ. мірава́я, -во́й ж.;

пойти́ на мирову́ю пайсці́ на міраву́ю.

мирови́дение светаба́чанне, -ння ср.

мировоззре́ние ср. светапо́гляд, -ду м.;

мировоззре́нческий светапо́глядны.

мирово́йI (всемирный) сусве́тны;

в мирово́м масшта́бе у сусве́тным машта́бе;

мирова́я скорбь лит., ист. сусве́тны сму́так;

2. (замечательный) цудо́ўны, сла́ўны.